3 Mart 2013 Pazar

Karanlık Gece - Meçhul Sanıklar


Her sevincin arifesinde neden nemli bende gözler
Tam kazandim derken terk eder bütün sevenler
Meyler anlar beni siktiret dolsun kadehler
Kalbim yalnizliktan ellerim soguktan titrer
Pesimi birak ulan keder gözlerim dalip gider
Her geçen gün bin beter ve ben çekerken yükünü
Kahpe dünya benle alay eder yüzüme gülüp alir dostlarimi
Yinede ben gömer siralanir gecede dertler
Sokak karanlik tek bir basima ben varim
Safak söker limanda terkedilmis sandalim hüzün çöker
Kimse görmez gizli gizli aglarim ümit biter
ben kalemle kâgida derdi karalarim
Sonu kâbus rüyalarin ve yolu hazin vedalarin
ikileminde karmakarisik geçti yirmi bes yilim
Çogu zaman saraplarin dibinde mutluluk arandim
Içten gelen ahimi raple dilime nara yaptim

Su karanlik gecenin bir sonu olmali su yagmurun su kisin...
Dünya kölen olan biziz sen dön kahrolan biziz
Kederden aglayan bazen raple kalbi daglayan
Aleminde savrulan yalanlarinla yolu bulan
Beli bükükken dogrulan meçhulde kaybolan biziz

Zenginlik degil rahat bir yasam hayalim vardi elimden aldilar
Dünü silip beklerken yarini sabrim kalmadi
selam verdik kimisi almadi
Isi düsünce siritarak sirtimizi sivazladi
yaratilan bir seytandi etraf doldu kopyasi
Haraç alan maymundan tut tetik çeken ve
tayfasi rizk içinde ter döküp eskittik biz yollari
Ilk defa degil bu çok yasadim elvedalari
Benim bir sevdigim vardi dini imani paraydi
Bileti verdim sonrasinda taptigiyla harcandi
Bide atip tutan vardi sopayla iyice uslandi
Palavradan yakip yikarken ne kötekler islatti
Hayat egona firsatti garibin derdi kursakti
Tatminsin yavsaklarin özü aslinda tir sakti
Yüzüme bakan her gözün yarisi sanki islakti
Zalim oldu hergecem karanliginda dert sakli

Su karanlik gecenin bir sonu olmali su yagmurun su kisin...
Dünya kölen olan biziz sen dön kahrolan biziz
Kederden aglayan bazen raple kalbi daglayan
Aleminde savrulan yalanlarinla yolu bulan
Beli bükükken dogrulan mechulde kaybolan biziz

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder